Na een succesvol OFK waarin we met aanvallend voetbal pas strandden bij de laatste 16 hervatte deze week de competitie met een thuiswedstrijd tegen de ongeslagen koploper De Griffioen 1. In Oosterwolde kregen we een paar maanden geleden ongenadig op ons broek: 22-0 werd het toen. Ook andere tegenstanders in onze competitie gingen ruim de bietenbrug op tegen hen, maar zo bont als wij had geen enkele ploeg het tot nu toe gemaakt. We bleven toen ook 2x 25 minuten vol aanvallend spelen en zo speelden hen eigenlijk precies in de kaart. Hun keeper had toen een paar fantastische reddingen want eerlijk getypt hadden we toen wel 2 of 3 goals verdiend maar we kregen het niet voor elkaar om het net te vinden die avond. Nu wilde het toeval ook nog dat we niet eens compleet waren deze avond. Jeroen was ziek. Leo moest werken. En ook aanvoerder Ulbe ontbrak, ik meende dat hij pufcursus had. Maar er was ook goed nieuws. Na een lange periode van blessureleed deed voor het eerst sinds tijden Marco weer mee. Dit betekende dat de doelgerichte tandem Kars-Marco weer in ere hersteld was. En gelukkig kon Melvin zijn oude teammaten nog uit de brand helpen, want 1 wissel is echt te weinig. Met Sjoerd, Kars, Rick, Jan Johannes en ik waren er totaal zeven man bereid om als kanonnenvoer te dienen op woensdagavond. We waren mooi op tijd in het MFA want het tweede speelde voor ons. Vanaf de tribune zagen we dat ze het de eerste helft nog redelijk vol hielden, maar in de tweede helft liep tegenstander Broekster Boys 2 vlot uit naar een riante overwinning. Toen wij ons omkleden kreeg ik spontaan een lumineus idee. Ik vertelde dat als we minder dan tien tegengoals kregen, dat ik dan de eerste vijf rondjes bier op me zou nemen in de derde helft. Als keeper had ik het aardig in de hand om mezelf een goedkoop avondje te bezorgen maar zo steek ik niet in elkaar. Als het erop aankomt, en ook tegen sterke tegenstanders, ontstijg ik vaak mijn normale niveau. Ik wou niet nogmaals zo af gaan als eerder tegen deze tegenstander, en zeker niet in onze eigen hal. Om een wereldprestatie neer te zetten tegen deze tegenstander moest iedereen nog beter zijn als anders. In het voetbalboekje van laatst had ik geschreven: als we 100x tegen deze tegenstander spelen verliezen we ook 100x. Mijn toezegging was daarom vooral bedoeld om iedereen op scherp te zetten, en te strijden van de eerste tot de laatste minuut. Gekleed en wel in de hal bleek De Griffioen 1 ook wat andere spelers mee te hebben. De topscorer en de keeper waren er de vorige keer ook bij, en ook de linkspoot deed toen mee, de overige vier spelers kwamen mij niet bekend voor. Maar je wist het natuurlijk nooit bij deze tegenstander. Ze staan niet voor niets ongeslagen bovenaan. Scheidsrechter Griek was aardig te spreken over mijn Juventus-tenue. Feyenoord is niet zijn club en hij kon zich nog heugen dat ik in de kampioenswedstrijd van vorig seizoen, 3-5 uit tegen Futsal Cambuur 2, keepte in wat iemand beschreef als een poetsdoek. Het zal zo rond kwart over negen zijn geweest dat De Griffioen 1 aftrapte voor onze 8e competitiewedstrijd, en de eerste in het nieuwe jaar 2019.
Beide ploegen begonnen furieus aanvallend, in de eerste paar minuten waren kansen voor beide doelen maar beide keepers voorkwamen een vroege achterstand. Dit tempo de hele wedstrijd volhouden was natuurlijk niet te doen. Na ruim vier minuten was het Jan Johannes die ons op 1-0 schoot. De Griffioen 1 kon er de lol nog wel van inzien. Een paar minuten later kwamen ze ook alweer langszij. De rappe topscorer zette Melvin en mij met een vrij grandioze beweging ontzettend te kijk, gelukkig stond ik niet voor de tribune te keepen. Maar zo halverwege de eerste helft trokken we het initiatief in de wedstrijd steeds meer naar ons toe. Kars speelde sterk, mede aan de hand van gelegenheidsaanvoerder Marco, en ook Rick viel op door assertief te verdedigen. Marco zette een rappe loopactie over rechts om in de 2-1 via een vreemde panna in de korte hoek. De uitgeslapen en balvaste Sjoerd stelde even later Rick in staat om de marge uit te breiden tot 3-1. Zelf had ik ondertussen al een paar keer goed handelend opgetreden. Dat scheidsrechter Griek niet vies is van wat mannelijk futsal bleek wel toen ik geoorloofd met gestrekt been de bal op de rand van de cirkel wegwerkte net voor de topscorer gevaarlijk kon worden. Ik verkocht mijn huid vrij duur. Desondanks werd het toch 3-2. De moeilijk grijpbare linkspoot loste, komend van links naar het centrum, een onzichtbaar schot dat ik niet zag aankomen en die daardoor pardoes in mijn hoek vloog. De Griffioen 1 leefde op en hierna volgde ook de 3-3. Een schot van links pareerde ik met mijn rechterhand maar ongelukkig viel de rebound precies voor de voeten van een tegenstander die goed raak schoot vanaf de kop van de cirkel, 3-3. Op een mooie lange bal van Jan Johannes kopte Melvin net langs de verkeerde kant van de paal. Even later scoorde Melvin wel de 4-3, op aangeven van Marco. Net voor rust hielpen we nog een handjevol uitstekende kansen om zeep. Vooral Marco miste afgrijselijk: voor leeg goal bij de tweede paal na een afgemeten voorzet van rechts.
In de rust beurde ik Marco op die wat last leek te hebben van een gebrek aan wedstrijdritme. Kansen missen hoort erbij, maar niet getreurd! Gewoon onverstoorbaar doorgaan, want de volgende kans kan zo weer een goal zijn. Ik maande mijn ploeggenoten om fysiek ook hun mannetje te staan in het vervolg. Scheidsrechter Griek is niet een watje. En we moesten er alles aan doen om het spel van de tegenstander te ontregelen. De wedstrijd was nog zeker niet gespeeld maar we hadden in ieder geval al één behoorlijke eerste helft gespeeld.
Wat volgde was een uitstekende tweede helft. Jan Johannes had het op zijn heupen en stuurde met een schaar over links een tegenstander het bos in, waarna hij doeltreffend de 5-3 afrondde. Na wederom een prima lange bal van Jan Johannes van achteruit vond Melvin de vrijstaande Rick die aantekende voor de 6-3. Zelf voorkwam ik met hulp van teamgenoten dat De Griffioen 1 de marge verkleinde. Een tegenstander vergreep zich aan Jan Johannes en scheidsrechter Griek toonde hem een terechte gele kaart. Vanaf de bank werd al geschamperd dat hij onze kleren wel mocht wassen. De Griffioen 1 wisselde tactisch en we kregen het niet voor elkaar om met een man meer de voorsprong uit te breiden. De Griffioen 1 was zelfs nog gevaarlijk maar ik was op mijn hoede. Toen ze weer compleet waren scoorden we wel. Op aangeven van Jan Johannes scoorde Sjoerd vanaf rechts voor de goal de 7-3. Ik ging er nog maar eens vrij gestrekt in en ruimde op zonder slachtoffers. Marco bracht Kars in stelling en hem kun je wel om een boodschap sturen, bij de 8-3 liet hij de keeper nog maar weer eens kansloos. Bij de 9-3 was het andersom, Kars stelde Marco in staat om te scoren. De Griffioen 1 schiep nog wel wat kansen en uiteindelijk moest ik weer eens vissen, 9-4. Maar met een verre uitworp bereikte ik even later Jan Johannes die koppend de keeper aan de overkant passeerde, 10-4. Na een voorzet werd ik van dichtbij nogmaals verschalkt en werd het 10-5. Alle veldspelers hadden inmiddels gescoord en Marco gunde een tegenstander ook nog wel een eigen doelpunt, via een tegenstander viel de 11-5 aan de overkant. In de slotminuut werden Melvin en ik op de doellijn nog verslagen zodat de eindstand uitkwam op 11-6. In eigen huis hadden we de ongeslagen koploper het eerste puntverlies van de competitie toegebracht. En kijkend naar de gehele wedstrijd was dat alleen maar terecht. Er was maar één ploeg die aanspraak maakte op de overwinning en gelukkig stond ik bij die ploeg op goal. Wat een klasse overwinning! Hulde voor iedereen die meer dan 100% had gegeven deze avond!
Na het laatste fluitsignaal kon ik de meeste tegenstanders nog de hand schudden. Al vond ik het wel vrij onsportief dat de topscorer meteen afdroop zonder ons te feliciteren. De keeper van De Griffioen 1 sprak van een totale offday maar deed met die uitspraak ons ontzettend tekort. Ik vond het een terechte en verdiende overwinning van ons. De rest van de selectie ging meteen maar even een peukje roken. Ik toog in tenue nog richting de kantine om alvast bier te halen voor onder de douche. Het werd een vrij korte derde helft vanwege het late aanvangstijd van de wedstrijd. In totaal stonden er nog vier rondjes bier op het programma dus had ik goed ingeschat. Het werd zodoende een vrij goedkoop avondje voor mijn teamgenoten. Jan Johannes vertrok vrij vroeg en miste de Siemen-schaal. Ook in de derde helft waren we nog hongerig en kregen we de goed gevulde schaal gemakkelijk op. Rond twaalven was het weer mooi geweest en toog ik goed gemutst maar financieel aardig uitgekleed weer richting huis op de fiets…