Heel Friesland was op vrijdagmiddag/avond in de ban van code oranje. Tientallen ongelukken vonden plaats in de provincie vanaf halverwege de middag ongeveer. Cambuur-Go Ahead Eagles en de Unis Flyers-Herentals waren vanwege het weer afgelast. Maar het toeval wilde dat wij op vrijdagavond een competitiewedstrijd moesten spelen, uit in Leeuwarden. Een aantal van ons zag het niet zitten om af te reizen naar Leeuwarden, liever nam men veel eerder plaats op de barkruk in de kroeg. Vooral onze weerman Leo was erg sceptisch over het weer. We kennen Leo enerzijds allemaal als een uiterst volwassen, serieus en verantwoordelijke teammaat, anderzijds is Leo ook iemand die nooit rijdt bij uitwedstrijden. Hoewel ik het ook wel zag zitten om op vrijdagmiddag in de Gouden Klok te zitten besloot ik uiteindelijk maar aan onze chauffeurs over te laten, dat waren Rick en Jan Johannes deze keer. Rick mocht de auto van zijn vader en moeder mee hebben maar werd wel door Mem op het hart gedrukt om vooral voorzichtig aan te doen. Dat is overigens aan Rick wel toevertrouwd die we allemaal kennen als een uiterst volwassen, serieus en verantwoordelijke teammaat. Jan Johannes had die middag al bijna twee en half uur gedaan over de rit Groningen-Holwerd. Hij had er geen probleem mee op te rijden. Niet drinken was ook voor Jan Johannes absoluut geen punt. Het is niet dat we Jan Johannes kennen als een uiterst volwassen, serieus en verantwoordelijke teammaat, integendeel durf ik wel te stellen. Jan Johannes zou de volgende ochtend een tatoeage krijgen. De kersverse vader zou naar verluidt zijn rug laten versieren met een afbeelding van Van Persie. Voor een mooi resultaat mocht er niet teveel alcohol in zijn bloed zitten, vandaar Jan Johannes’ logische keuze om te rijden deze avond. De selectie was deze avond vrij ruim uitgevallen. Aanvoerder Ulbe had ’s middag een toets en het was nog niet geheel zeker of hij op tijd klaar zou zijn. Marco had eerder aangegeven ook niet fit te zijn, en wilde deze wedstrijd liever skippen. Melvin was voor de zekerheid maar gevraagd en gelukkig kon hij mee. En Marco kwam last-minute nog met de mededeling dat hij het toch wel wou proberen. Toen de punt bij de paal kwam bleek de selectie deze avond uit liefst tien man te bestaan: Leo, Sjoerd, Kars, Ulbe, Jeroen, Marco, Melvin, Rick, Jan Johannes en ik. Jan Johannes pikte mij thuis op en samen reden we vervolgens naar Jeroen, daarna naar Ulbe, en op weg naar Leeuwarden pikten we Melvin ook nog even op in Burdaad. De nachtblinde Jan Johannes reed prima, Jeroen die naast hem zat hield hem op het rechte pad. De route over Bartlehiem, Wyns en Lekkum was qua begaanbaarheid best te doen ’s avonds na achten. In Leeuwarden aangekomen bleken Rick en consorten de sporthal ook al gevonden te hebben. Glibberend bereikten we sporthal Nylân, het laatste stukje nog te voet. Er was nog tijd voor een peukje. Het was niet alleen bijzonder qua weer dat deze wedstrijd doorging. Tegenstander Futsal Frisia 3 had nog maar vijf wedstrijden gespeeld dit seizoen, dat waren allemaal uitwedstrijden. De rivaliteit Leeuwarden-Groningen is blijkbaar zo groot dat Groninger ploegen weigeren naar Leeuwarden te komen. Zo schiet het ook niet op qua competitie. Thuis hadden we Futsal Frisia 3 eerder dit seizoen met 6-4 klop gegeven. De sterke reeks waar we momenteel in verkeren zou zomaar uitgebreid kunnen worden met nog een overwinning. Aan de andere kant zijn het vrijwel nooit makkelijke wedstrijden tegen deze tegenstander, de verwachting was niet dat we het cadeau zouden krijgen. Scheidsrechter was Tommy Postma, hij leek me niet veel ouder dan 90% van onze wedstrijdselectie. Rond negenen blies hij de fluit voor onze negende competitiewedstrijd van dit seizoen.
Waar wij de wedstrijd begonnen met 5 wissels op de bank bleef de reservebank van Futsal Frisia 3 akelig leeg. Knap van hen dat ze niet afgebeld hadden maar gewoon zonder wissels speelden! Dat ging ze van meet af aan niet slecht af. Al vrij snel viel de 1-0. De rappe en behendige krullenbol van Futsal Frisia 3 legde eerst Ulbe in de loeren, en één-op-één tegen mij ging hij ook mooi om mij heen. De 2-0 viel net even later, nu was het de andere aanvaller die dicht op mij het net wist te vinden. Ondertussen creëerden wij wel kansen maar waren we vooral in het begin wat te onnauwkeurig. Toen Sjoerd in het veld kwam verdween de hatelijke 0 snel van het scorebord. Achter mij op de tribune zat overduidelijk de Sjoerd Visser-fanclub, twee leden sterk als ik mij niet vergis. Sjoerd werd goed aangespeeld van achteruit door Jeroen die een bal onderschepte en meteen afspeelde op de vrijstaande Sjoerd. Waar anderen eerst kansen gemist hadden faalde Sjoerd niet, 2-1. Rick tekende weer even later voor de 2-2 waarna de eerder opgelopen schade al gauw weer hersteld was. Futsal Frisia 3 bleef echter gevaarlijk en zo halverwege de eerste helft moest ik de 3-2 toestaan, na fataal balverlies zo rond de middellijn. Een mooi stiftje van Ulbe verdiende een beter lot als de paal. Melvin schoot ons daarna weer op 3-3. En 3-4 werd het door goed ingrijpen van Sjoerd die afrondde met een prachtig lobje. Na 4-4 zette Jan Johannes ons net voor rust toch nog op 4-5, komend vanaf de zijkant verschalkte hij de keeper met een panna. We rusten dus met een minieme voorsprong maar het hield bepaald niet over de eerste helft. We hadden moeite met de twee aanvallers van Futsal Frisia 3 die vaak gezocht en gevonden werden door hun keeper. We hadden te vaak geen antwoord op hun beweeglijkheid en vooral hun doelgerichtheid.
Onze wissels zouden toch doorslaggevend moeten zijn verwachtte ik uiteindelijk. 2x 25 minuten futsallen onder wissels is bepaald geen sinecure. Maar het liep wat anders in de tweede helft. De 5-5 was volgens mij een goed geplaatst schot vanuit het centrum, ik had er geen zicht op. Melvin bracht ons weer op voorsprong met zijn 5-6. Maar ook nu duurde het weer niet erg lang voordat de 6-6 viel. Kars scoorde de 6-7, een aanval uit het boekje volgens de kenners, op aangeven van Ulbe. En toen Melvin ons daarna nog op 6-8 bracht dacht ik dat opnieuw een driepunter wel binnen was, maar niets bleek minder waar. Futsal Frisia 3 ging va banque spelen de laatste twee minuten en met nog ruim een minuut te spelen kwamen ze op 7-8. Dat we in de laatste minuut ook nog de 8-8 weggaven mogen we onszelf aanrekenen. Met de puntendeling kon ik achteraf bekeken nog wel leven, maar het zo knullig weggeven geeft toch te denken. Minder risico nemen had een driepunter op kunnen leveren vrijdagavond, maar helaas maakten we een uitglijder.
Na de wedstrijd liepen de emoties bij sommigen even hoog op in de kleedkamer. Het bier in de koelbox bracht echter verkoeling en nadat iedereen weer zichzelf was probeerden we er nog een leuke avond van te maken, en dat slaagde wonderwel! Eerst hebben we in de kantine nog even een biertje gedronken. Ik had nog wel even over het Vliet gewild maar Melvin opperde dat we de derde (en/of vierde?) helft wel in Burdaard konden uitzitten. Dus togen we met ons tienen in twee auto’s richting Burdaard waar Marjan ons al gastvrij zat op te wachten op de bank. Melvin warmde de frituur op en voorzag ons van frikadellen en hamburgers. En bier was er ook genoeg. Het spel Stef Stuntpiloot kwam op tafel en het toeval wilde dat ik dit spel net die middag zelf ook gekocht had voor thuis. Ik had het nog nooit gespeeld maar het leek me wel leuk voor de kinderen. Maar ook mijn teammaten vermaakten zich prima met dit spel. Wie al zijn kippen kwijt was moest een halve pul bier opdrinken. Dat vind ik geen straf, meer een beloning. Ik heb ook even een paar ronden meegedaan maar het bleek wel dat de anderen er iets bedrevener in waren. Na een paar beloningen vond ik het wel mooi geweest. Marco zijn haar zag er bijzonder uit na zoveel bier, de nuchtere chauffeurs vonden dat ook lijkt me. Al met al was een fantastische derde (en/of vierde?) helft bij Melvin en Marjan thuis, bedankt voor de gastvrijheid! Rond tweeën werd ik weer veilig thuis afgeleverd door Jan Johannes en volgde een kort nachtje omdat ik de volgende ochtend ook weer vroeg uit de veren moest…