Ook deze week mocht het Holwerder futsalvlaggeschip weer uitvaren. De reis ging op maandagavond wederom oostwaarts want op het programma stond een uitwedstrijd en tegenstander was Potetos 17. In de eerste competitiewedstrijd van dit seizoen speelden we uit tegen hun tweede, toen gingen we met 6-2 terecht en vrij kansloos de bietenbrug op. Het 17e van Potetos schatte ik toch iets lager in dus misschien viel er op de vrij desolate maandagavond nog wat te halen in Groningen. Rond de klok van 8 uur kwam Jeroen voorrijden, vergezeld van Ulbe en Jan Johannes. In de kofferbank van Jeroen zijn ruime gezinswagen was nog plek voor mijn tas en gelukkig ook de koelbox. Dit laatste is wel zo belangrijk bij uitwedstrijden wanneer ik niet hoef te rijden. Met ons vieren togen we naar het MFA waar de rest ook al gauw verscheen, te weten Kars, Sjoerd, Kazim en andere Bob Rick. Leo ontbrak vanwege werkverplichtingen, ik adviseer hem een rijke vrouw. Marco was nog steeds niet fit. Ik had verwacht dat hij wel even mee zou gaan om te coachen maar via de app vernam ik dat hij zich voorlopig vol wil richten op een spoedig herstel. Het staat hem te prijzen dat hij er alles aan doet om zo snel mogelijk weer de wei in te mogen. Qua weer gaat mijn voorkeur al zo’n 15 jaar lang naar de zaal uit en dat zal in de toekomst ook wel niet meer veranderen vrees ik. De liefhebbers in onze selectie rookten nog een peuk, daarna vertrokken we in twee auto’s richting Groningen. Jeroen die wel vrij bekend is in Ee en omstreken verkoos een alternatieve route boven de meest gebruikelijke route via de Centrale As. Over Metslawier, Ee en daarna was ik het spoor vrij bijster. Onderweg oreerde ik wat over mijn vrijwilligerswerk bij Humanitas. Naarmate ik ouder word geef ik een steeds zinvollere invulling aan mijn bestaan. Bij mijn jongere teamgenoten dit onder de aandacht brengen kan ervoor zorgen dat zij ook eens gaan nadenken dat er meer is dan werk, futsal, bier, snacks, vrouw en kinderen. Iets betekenen voor anderen hoeft niet erg veel tijd en moeite te kosten en hulpbehoevenden zijn er enorm bij gebaat. Uiteindelijk kwam Groningen in zicht maar daarmee waren we nog niet bij sporthal Beijum aanbeland. Het werd nog een redelijke tour door de stad waar teleurstellend weinig studentes onderweg bleken te zijn. Op maandagavond was er blijkbaar weinig te doen in de studentenstad. Zo rond negenen kwamen we aan op de plek waar we moesten zijn. Er was nog tijd voor een peukje natuurlijk. Qua omkleden ging het ook vrij rustig, al riekte het wel wat in onze kleedkamer. Geduldig aanschouwden we de korfbaltraining en ondertussen spraken Rick en ik wat scheidsrechter Wildeboer. Hij maakte op mij voor de wedstrijd een rustige en ontspannen indruk. Om klokslag half tien stopte de korfbaltraining en begon officieel onze wedstrijd. Scheidsrechter Wildeboer gunde ons nog een fatsoenlijke warming-up, het zal rond kwart voor tien zijn geweest dat hij floot voor aanvang van onze zesde competitiewedstrijd van het seizoen 2018-2019.
Met 6 uit 5 deden we op papier weinig onder voor tegenstander Potetos 17, die 6 punten uit 7 gespeelde wedstrijden bijeengesprokkeld hadden. We begonnen ook best nog wel aardig en drukten ze in het begin veel terug op eigen helft. Verdedigend waren ze balvast en in de tegenaanval duurde het ook niet lang voordat ze gevaarlijk werden. Bij ongeveer mijn derde redding, na bijna vijf minuten spelen, viel de rebound mooi in de looplijn van Kazim en optimistisch snelde hij richting de overkant. Ietwat van rechts liet hij de goallie aan de overkant kansloos met een hard laag schot, 0-1. Een opsteker maar Potetos 17 raakte hiervan niet van de wijs. Ze pakten het wat fysieker aan, maar het bleef te allen tijde fair. Al gauw werd het ook alweer 1-1. Een aanvaller kwam van onze rechterkant naar binnen en schoot hard raak binnenkant paal. Ons spel werd minder wat zich vooral uitte in onnauwkeurige passing wat veel onnodig balverlies opleverde. Verdedigend moesten Ulbe, Jeroen en Rick alle zeilen bijzetten om bij tegenaanvallen het gevaar te neutraliseren. Dit kon niet lang goed gaan zo. Bij een aanval over links werd de bal goed voorgegeven en ik had geen zicht op de aanvaller die hard raak schoot vanaf de kop van de cirkel. We kregen maar geen grip met name op de bij tijd en wijle ongrijpbare aanvaller van Potetos 17, dit iele baasje was een razendsnelle balvirtuoos. Na twee verdedigers afgeschud te hebben omspeelde hij mij ook nog, maar gelukkig mocht ik mijn handen gebruiken en kon ik de bal nog corner tikken. Na 3-1 werd het voor rust ook nog 4-1. De eerste poging wist ik nog te blokken maar de rebound werd prima hoog in mijn goal gewerkt terwijl ik spartelend op de grond lag. Gerust werd er met deze 4-1 achterstand. We hadden nog wel enkele kansen via Jan Johannes, Kars en Kazim maar ons spel was te ondermaats om aanspraak te maken op een betere tussenstand.
In de tweede helft werd het niet veel beter van onze kant. Potetos 17 bleef de betere ploeg vooral omdat wij te slordig speelden. Rick scoorde vrij bekeken de 4-2 vanaf rechts van grote afstand. Wellicht dat mijn collega-goallie eens langs Pearl zou moeten gaan. Een uitworp op Jan Johannes bracht hem 1 op 1 met de keeper maar helaas miste hij deze vrij opgelegen kans. Kars vergreep zich halverwege de tweede helft met een sliding op een tegenstander. De goed leidende scheidsrechter Wildeboer trakteerde hem terecht op geel. Gek genoeg hielden we de twee minuten met een man minder wel stand. Nadat Kars zich met zijn gele kaart al als wasvrouw had opgeworpen maakte het Jeroen ook niets meer uit. Bij een verdedigende actie was hij zo laat dat de lichten in de zaal al bijna uit waren. Dit vond Wildeboer rood en er was weinig tegen in te brengen. Ook alle begrip van Jeroen zijn kant en gelukkig liep het goed af met de tegenstander. Het werd uiteindelijk 5-2 door de balvirtuoos die mij nu wel prankte. Sjoerd keek in het veld wel goed uit waar hij liep maar ook hij kon de 6-2 helaas niet meer voorkomen. Daar bleef het bij. Een terechte nederlaag omdat we collectief te matig speelden. Deze tegenstander kloppen is niet onmogelijk maar dan moet het over het geheel genomen wel beter als afgelopen maandagavond.
Terug in de kleedkamer werd het eerste biertje maar snel geopend. Sjoerd bleek in de hondenpoep te hebben getrapt, dat verklaarde de stank in de kleedkamer. Rick wou Sjoerd zo niet terug in de auto hebben dus moest Sjoerd ook nog even zijn schoen hemelen. We vertrokken na het douchen rap naar de McDonald’s. Ik bestelde aan de balie en de rest van de selectie plaatste hun bestelling via de schermen bij de entree. Het zou mij benieuwen via eerder hun eten kreeg. Digitaal bestellen via de schermen bleek sneller te zijn. Dit kan ook liggen aan de medewerker die ik aan de balie trof want die maakte niet een al te nozele indruk. Terwijl mijn medespelers hun bestelling één voor één aan tafel bezorgd kregen moest ik nog wachten. Mijn oog viel op een grote vaas die op de balie stond. Deze vaas was geheel gevuld met water, op de bodem in de vaas stond een klein romertje. Op het A4-tje wat erbij hing stond dat iedereen 1x met een € 1,- mocht proberen om die euro in het romertje te krijgen, als dat lukte kon je kiezen uit 1 gratis Big Mac, Quaterpounder of nog iets anders gezonds. Op de bodem van de vaas lagen al een aantal euro’s die hun doel gemist hadden. Deze kwamen ten goede aan de G-selectie van FC Groningen, misschien dat de opbrengst beter ten goede kan komen aan de eredivisie-selectie dacht ik nog. Ik vond nog een euro in mijn broekzak en gooide ‘m in de vaas, deze viel precies in het romertje natuurlijk waarna ik als straf nog maar een Quaterpounder vroeg. Ik had eerder al een Quaterpounder, een Cheeseburger en Homestyle Chicken Tenders besteld. Het was bijna teveel van het goede maar ik kan moeilijk eten laten staan dus wist ik het toch allemaal weg te werken. Nadat we de McDonald’s verlieten werd er nog wat bier meegegeven aan de consorten van Rick, voor de chauffeurs was er nog cola. Ik zat aardig vol maar kreeg nog wel drie blikjes bier op tijdens de terugreis. We waren vrij laat thuis maar het was wel weer gezellig, jammer alleen dat we puntloos terugkwamen…